Wednesday, December 10, 2014
ၾကက္တြန္သံႏွင့္ အရပ္ဓေလ့အေခၚ
တေလာတုန္းက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ လူႏွစ္ေယာက္တို႔ နာရီစင္ႀကီးေတြနဲ႔ပါတ္သက္
ၿပီး ေဆြးေႏြးေနတာကို နားစိုက္ေထာင္မိတယ္။ တေယာက္ေသာသူက နာရီစင္ဆိုတာၿမိဳ႕ရဲ့က်က္သေရ
ေဆာင္မို႔လို႔ ရွိထားသင့္တယ္တဲ့။ က်န္တဲ့တေယာက္ေသာသူ ေျပာတဲ့စကားက နဲနဲထူးျခားေနတယ္ဗ်။
သူက နာရီစင္ဆိုတာ ကိုလိုနီေခတ္ရဲ့သေကၤတကြ၊ အဂၤလိပ္လက္ထက္တုန္းက အိမ္တိုင္းမွာ နာရီမရွိ
ေတာ့ နာရီစင္ထားတာကြ။ ခုေခတ္မ်ား လက္ပတ္နာရီ(၃)လံုးကို တစ္ေထာင္က်ပ္နဲ႔ ၀ယ္ႏိုင္တဲ့ေခတ္၊
လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ၊ ကြန္ပ်ဴ တာမ်က္ႏွာျပင္ေတြ၊ အိမ္နံရံေတြတိုင္းမွာ နာရီေတြရွိေနတာ နာရီစင္ကလို
အပ္ေသးလို႔လားကြာတဲ့။ ဘယ္သူ႕စကားမွန္တယ္ဆိုတာကို မသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ေရွးကေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ နာရီစင္မေျပာနဲ႔ နာရီမ်က္ႏွာျပင္နဲ႔တူတဲ့အ၀ိုင္းဆိုလို႔ မီးဖိုထဲက
ဒန္အိုးဖံုးေတြ၊ ဆန္ေကာ(ဇေကာ)ေတြ၊ ထမင္းစားပန္းကန္ျပားေတြ၊ ဆြမ္းပို႔တဲ့ လင္ပန္းေတြဘဲရွိတာဗ်။
ဒါဆို သူတို႔က အခ်ိန္ကိုဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ။ သာမန္ေျဖရရင္ ေနကိုၾကည့္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အရုဏ္တက္ၿပီ၊
ေနထန္းတဖ်ားရွိၿပီ၊ ေနမြန္းတည့္ၿပီ၊ မြန္းလြဲ(မြန္းတိမ္း)ၿပီ၊ ညေနေစာင္းၿပီ၊ ေန၀င္ရီတေရာအခ်ိန္စသျဖင့္
သတ္မွတ္ၾကေလရဲ့။ ေကာင္းၿပီ ေန၀င္သြားလို႔ညအခ်ိန္ေရာက္ရင္ေရာတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ အိမ္မွာ
ေမြးထားတဲ့ ၾကဖႀကီးက အခ်ိန္ကိုေျပာျပပါသတဲ့ဗ်ား........။ သူက တြန္သံနဲ႔ ဘယ္လိုေျပာသလဲဆိုရင္..
(၁) ညေန ၆ နာရီ အိပ္တန္းတက္ၾကက္တြန္သံ။
(၂) ည ၈ နာရီ သူငယ္အိပ္ၾကက္တြန္သံ။
(၃) ည ၁၀ နာရီ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ၾကက္တြန္သံ။
(၄) ည ၁၂ နာရီ သန္းေကာင္ၾကက္တြန္သံ။
(၅) နံနက္ ၂ နာရီ လုလင္ျပန္(နလင္ျပန္)ၾကက္တြန္သံ။
(၆) နံနက္ ၄ နာရီ ၾကက္ဦးတြန္သံ။
(၇) နံနက္ ၆ နာရီ လင္းၾကက္တြန္သံ။ ျဖစ္ပါသတဲ့။
ညီငယ္ ညီမငယ္တို႔ေရ IT ေခတ္ႀကီးထဲက အလုပ္၀င္အင္တာဗ်ဴ းေတြမွာ ဒါေတြကိုေတာ့မေမး
ေလာက္ပါဘူးေနာ္ ဟဲ ဟဲ ။
(နဂါးႏိုင္)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment